Zbiornik zabezpieczony powłokami mineralnymi
Z dotychczasowych doświadczeń wynika, że udział impregnatów i cieczy hydrofobizujących w zabezpieczeniach zbiorników żelbetowych jest niewielki, natomiast szlamy cementowe są często stosowane w komunalnych oczyszczalniach ścieków.
Zaletami tych materiałów są: łatwość aplikacji, możliwość (a często nawet konieczność) układania na wilgotnym podłożu, wysoka tolerancja na czynniki zewnętrzne oraz wodoszczelność i właściwości dyfuzyjne. Oprócz zabezpieczenia betonu przed czynnikami zewnętrznymi, dodatkowo uszczelniają obiekt, co jest szczególnie istotne w przypadku spękań zbiornika lub betonu o nadmiernej nasiąkliwości czy niskiej mrozoodporności.
Takie rozwiązania mają jednak wady: powłoki mineralne wykazują ograniczoną odporność chemiczną, stosunkowo niska jest ich wytrzymałość na ścieranie, nie zapewniają tak gładkiej powierzchni jak w przypadku użycia żywic. W zależności od warunków pracy i jakości podłoża betonowego stosowane są różne połączenia zabezpieczeń mineralnych. Przykładem może być sytuacja, gdzie w strefie ruchomego zwierciadła ścieków oraz ponad nim zastosowano powłokę przenoszącą rysy weber.tec Superflex D2, a pod ściekami materiał sztywny weber.tec 930 (DEITERMANN DS).